Channel of Blessings.

Paulit-ulit na umeecho sa isip ko yung sinabi ni Manager Leoni na "channel of blessings". Nabanggit ko kasi sa kanya na gusto kong mag-alaga ng baka. Sabi niya, "Sayang naman tapos ka tas mag-aalaga ka lang ng baka. Alam mo ganto, gumawa ka ng channel of blessings sa kikitain mo. Ibili mo ng baka yung magiging komisyon mo tapos ipaalaga mo sa iba. Kumita ka na, kumita rin sila db?"

Sa totoo lang ganon naman talaga ang balak ko, ipaalaga yung baka. Kaso wala pa akong pambili ng baka.haha. Darating ako doon, darating ako doon. Tatrabahuhin ko iyon.
At yung channel of blessings ay parang sirang plaka na talagang ginising yung minantikang utak ko. Oo nga naman, kung maisshare mo yung blessings mo sa iba gawin mo. Gawin ko.

Nasa jeep ako, galing ng Divisoria. Habang nakahinto ang jeep may isang batang lalaking sumampa at nagpamigay ng sobre na noong una diring-diri ako at dineadma ko. Mga limang taon siguro yung bata. Kumakanta siya pero walang nakakarinig o sadyang hindi sila interesadong makinig. Gusgusin ang kanyang mukha, payat at nangingitim ang damit. Napatingin ako sa labas. May nakita akong mag-ina na nagtitinda ng basahan. Siguro yung bata, wala pang isang taon. Umiiyak siya siguro sa gutom. Naawa ako. Nakonsensya. Binalikan ko yung sobre. Me nakasulat pala, na:

"Kuya= Ate
Pahingi po ng konting tulong, pambili po ng pagkain. Salamat po"

Naalala ko si Nixy. Ayokong danasin niya na manglimos. Ayokong danasin niyang magutom. Sabi nila, yung mga pulubi daw ay pinapatakbo ng sindikato. Yung nakukuha nilang limos ay hindi naman talaga sa kanila napupunta. Meron namang nagsabing, wag kang magbibigay ng pera sa mga pulubi dahil iyong iba pinambibili lang ng rugby. Naalala ko yung sinabi ng lola ko. Magbigay ka kung gusto mo magbigay, huwag mo problemahin kung anong gagawin nila sa perang binigay mo. Ang importante bukal sa puso mo na tumulong ka.

Nang mga oras na iyon, wala akong pagkain na dala kahit gusto kong bigyan siya kahit panandaliang pantawid-gutom.Napatingin ako sa bike ni Nixy, napatingin ako sa mga abubot na pinamili ko. Napakaswerte ko. Kumapa ako ng bente at inilagay ko sa sobre. Nung inabot ko sa bata,sa tingin pa lang alam na niya alin ang may laman sa sobreng hawak niya. Umaliwalas ang mukha niya. Biglang nabuhayan ng pag-asa. Umupo muna siya sa umaandar na jeep saka inisa-isang binuksan ang sobre. Napangiti siya ng nakita ang sobre. Ako rin, napangiti. Bumaba na siya at ipinagyabang sa kapwa bata ang nakuha niya. Naisip ko sa isang araw kaya, ilang beses nalalagyan ang sobre niya??? Gumaan ang loob ko. Sa bente pesos na ibinigay ko, alam ko kahit papaano naishare ko ang blessings na natatanggap ko.

Umuulan ng karma.

Si Juaning nakisabay pa. Nakakahiya naman ke Papa Brandon at baka mabasa paa nia ng baha ng Maynila.haha. At baka mabadtrip siya sa concert nila mamyang gabi sa Araneta. Umuulan kasi. Mali. Bumabagyo. Siguro may balat siya sa puwet. Sa dinami-dami ng dinaanan nila sa Asia sa Pinas pa sila inabutan ng bagyo.haha

Si Nixy may balat sa pwet. Naniniwala ako na swerte si Nixy, swerte ang balat sa lahat ng parte ng katawan niya. Siya ang swerte ko. Sa buhay talagang swertehan, dahil hindi naman lahat pwedeng ibigay sa iyo lahat. Pera, kagandahan at kayamanan. Dahil walang taong perpekto. Huwag mo ng isama sila Pokwang at Kim Chu na OA yung bahay, na talaga namang wala kang magagawa kung hindi maiingit.haha.

Anycow, may umaway sa akin. At hinding-hindi ko makakalimutan ang sinabi niya. Matakot daw ako sa karma. Repeat 5x. Ganoon siya kakulit kaya repeat 5x. Hindi ako matatakot sa karma. Sa totoo lang tuwang-tuwa pa ako sa karma. Dahil tuwing umaga at gumigising ako, katabi ko si Nixy, ang swerte sa buhay ko. Andyan ang magulang ko na kahit, oo nadisappoint ko sila madalas (at sana hindi na maulit), bumaligtad man ang mundo o pumuti man ang uwak hindi nila ako pinabayaan. At oo kahit gaano pa ako kasamang anak, nandyaan pa rin sila sa likod ko palaging nakatingin at nakaalalay. Pati mga kaibigan ko, na kahit ilang libong kilometro ang layo namin sa isa't isa nandyaan sila para makipag LOL,LMAO at ROFL habang nagkkwentuhan kung bakit bilog ang buwan at kung bakit kumakanta ng weaaaakkk ang mga baboy.

Karma rin yung may nakakain ako araw-araw, hindi nawawalan ng gatas si Nixy, at malulusog kameng lahat. Yung raket ko sa Philamlife na extra income kahit wala akong puhunan kundi konting tsika at click-click equals me pang La Familia na ako at pambili ng maintenance na gamot ni nanay. Karma yun. GOOD KARMA lahat iyon. Noong linggo lang, inulan ulit ako ng karma, hindi ko inaasahan dahil sa kontento naman ako kung anong meron ako ngayon. Hindi ako naghahangad ng sobra. Ok na ako basta hindi kame nagugutom ni Nixy, may bahay na inuuwian at may malinis na damit na sinusuot. Yung bukas at sa makalawa si Papa Jesus na ang bahala. Oo, alam ko ginamit niya lang na instrumeto si Tatay, at nagpapasalamat ako sa binigay niya. Hindi ako makapaniwala. Dahil di naman ako umaasa. Napakaganda. Malaking tulong para matupad ang mga pangarap ko kay Nixy. Makapag-aral sa magandang eskwelahan, mamuhunan sa negosyo, malibre sila Nanay at Tatay sa masarap na Restaurant at makapamasyal sa magagandang lugar.

Oo, napakasarap mangarap. At sisiguraduhin kong matutupad lahat yon dahil sa karma, dahil sa good KARMA. At para sa umuway sa akin, nagkakamali ka. Hindi ko dapat katakutan ang karma, dahil ang karma swerte ikaw ewan ko tanungin mo na lang sarili mo o kaya si Papa Brandon baka sagutin ka ng "Nice to know you, goodbye!" o kaya try mo parahin si Juaning,at tanungin kung bakit ako inuulan ng karma.